Allah’ın Sevmesi ile “Habîbullah”

Allah’ın Sevmesi ile “Habîbullah” Tabirinin Farkı: Kur’an Perspektifiyle İnceleme

İslam inancı, temelini Kur’an’a dayandırır ve Allah’a dair her sözün, her sıfatın, her inancın kaynağının mutlaka vahiy olması gerektiğini belirtir. Bu bağlamda “Habîbullah” (Allah’ın sevgilisi) ifadesi, Müslümanlar arasında Son Nebimiz Muhammed (s.a.s) için saygı ve sevgi ifadesi olarak kullanılsa da, Kur’an’da böyle bir ifade doğrudan yer almaz ve tevhid anlayışı açısından ciddi riskler taşır.

---

Kur’an’da Allah’ın Sevmesi: Koşullar ve Anlam

Kur’an’da Allah’ın sevmesi, keyfi değil, ahlaki ve imanî kriterlere bağlıdır. Örneğin:

“Şüphesiz Allah takva sahiplerini sever.”

(Tevbe 9:4)

“Şüphesiz Allah adalet yapanları sever.”

(Maide 5:42)

“Allah, müminleri sever.”

(Âl-i İmrân 3:76)

“Allah sabredenleri sever.”

(Âl-i İmrân 3:146)

Bu ayetlerden anlaşılır ki, Allah’ın sevgisi kulun takvasına, adaletine, imanı ve sabrına bağlıdır. Bu sevgi, evrensel ve erişilebilir bir rahmet kapısıdır. Hiç kimse Allah’ın sevgisini tekeline alamaz; her mümin, Allah’ın koyduğu ölçülere uyarak bu sevgiyi kazanabilir.

---

Maide Suresi 18. Ayet: Soy ve İddiaların Hükmü

“Yahudiler ve Hristiyanlar, ‘Biz Allah’ın çocukları ve O’nun sevgilileriyiz’ derler. De ki: ‘Öyle ise niçin yaptıklarınızın cezasını çekiyorsunuz?’ Asıl siz, işlediğiniz şeylerden dolayı Allah katında en aşağılananlarsınız.”

(Maide 5:18)

Bu ayet, Kitap Ehlinin kendilerini özel ve üstün statülerle anmalarını eleştirir. Allah’a ait sevgi ve yakınlık, sadece soy, unvan veya iddiayla değil; takva, itaat ve doğru davranışla kazanılır. Bu, aynı zamanda “Habîbullah” gibi Kur’an’da olmayan isimlendirmelerin dayanak bulamayacağını da ortaya koyar.

---

“Habîbullah” Tabiri: Kökeni ve Kur’an’daki Yeri

“Habîbullah” kelimesi, “Allah’ın sevgilisi” anlamına gelir ve geleneksel İslam kültüründe Hz. Muhammed için kullanılan bir unvandır. Fakat önemli bir gerçek şudur ki:

Kur’an’da ‘Habîbullah’ ifadesi yoktur.

Kur’an, peygamberini daha çok “abd” (kul), “rasûl” (elçi), “nebî” (haber veren) gibi görev ve sorumluluk temelli unvanlarla anmaktadır.

Ayrıca Kur’an, peygamberin insanlara doğrudan örnek olması ve vahye uymaları gerektiğini belirtir:

“De ki: Eğer Allah’ı seviyorsanız, bana uyun ki, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın.”

(Âl-i İmrân 3:31)

Burada sevginin ölçüsü, peygamberin şahsına bağlı değil, onun vahiy merkezli mesajına bağlıdır.

---

Allah’a Sevgi Edinmekle İlgili Kur’an Uyarıları

Kur’an, Allah’a isnat edilen uydurma sıfatları sert bir dille reddeder:

“Dediler ki: ‘Allah çocuk edindi.’ O münezzehtir. O, müstağnidir. Göklerde ve yerde ne varsa O’nundur. Bu hususta elinizde hiçbir delil yoktur. Allah’a karşı bilmediğiniz bir şeyi neden söylüyorsunuz?”

(Yunus 10:68)

 “Ve ‘Allah çocuk edindi’ diyenleri de uyarsın. Bu hususta ne kendilerinin, ne de atalarının hiçbir bilgisi yoktur. Ağızlarından çıkan söz ne büyük bir iftiradır.”

(Kehf 18:4-5)

Eğer “Habîbullah” ifadesini “Allah’ın sevgilisi edindiği kişi” anlamında kullanıyorsak, bu da aynı mantıkta, delilsiz ve vahye dayanmayan bir iftiradır.

---

“Habîbullah” ve “Allah’ın Oğlu” Benzerliği

İsa peygamber için Hristiyanlar tarafından kullanılan “Allah’ın Oğlu” ifadesi gibi, “Habîbullah” da Allah’a ait bir sıfatın (en sevgili olma) beşere verilmesi anlamına gelir. Kur’an bu tür yakıştırmaları tevhid inancını zedeleyen büyük iftiralar olarak görür.

---

“Alemlerin Efendisi” İfadesi ve Tevhid

Arapça’da “Efendi” kelimesinin tam karşılığı “Rab”dir. Kur’an’da “Rabbü’l-âlemîn” ifadesi Allah’a aittir (Fatiha 1:2). Buna rağmen Hz. Muhammed’e “Alemlerin Efendisi” denmesi, Allah’a has bir sıfatın bir beşere verilmesi anlamına gelir ve bu en büyük şirk (şirk-i ekber) olarak değerlendirilir.

---

Kur’an’a Göre Doğru Sevgi Anlayışı (Lokmân 31. Ayet)

“Görmedin mi ki, gemiler Allah’ın nimetiyle denizde akıp gidiyor, size ayetlerini göstermek içindir? Şüphesiz bunda çokça sabreden, çokça şükreden herkes için ibretler vardır.”

(Lokmân 31)

Bu ayet, Allah’ın yarattığı nimetlere, kudretine, delillerine yönelmenin esas olduğunu hatırlatır. Allah sevgisi, aracısız ve samimi bir bağdır; ne peygamber ne de başka bir varlık bu sevginin önünde “aracı” konumunda değildir.

Kur’an müminleri olarak sorumluluğumuz, Allah’a isnat edilen sıfatların sadece vahiyle sabit olanlarla sınırlı olduğunu kabul etmek, dini duygusal popülizme değil, Kur’an’ın aklı ve vahyi ölçülerine göre yaşamaktır.

---

Özetle:

Allah sevdiği kullarını Kur’an ile yönlendirir. “Habîbullah” demek, Kur’an’ın delil göstermediği bir iftiradır ve tevhid inancını zedeler. Allah’ın sevgisini kazanmak için Nebilerin örnekliğinde Allahın yoluna uymak, sevgi ve bağlılığın gerçek ölçüsüdür.