KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

Kur’an’da Taş Metaforu ve Amellerin Boşa Çıkması 1. Giriş Kur’an, soyut hakikatleri somutlaştırmak için sık sık metaforlar kullanır. Bunlardan biri de “taş” metaforudur. Taş, kimi zaman kalplerin katılığını, kimi zaman hakikatin saklandığı derinliği, kimi zaman da amellerin boşa çıkmasını temsil eder. Özellikle Bakara 264. ayet, riya ile yapılan iyiliklerin akıbetini çarpıcı bir taş benzetmesiyle resmeder. --- 2. Boşa Çıkan Ameller: İnce Toprak Üzerindeki Taş Bakara 2/264:  “Sadakalarınızı başa kakma ve eziyet ile boşa çıkarmayın… Onun hali, üzerinde biraz toprak bulunan düz kayaya benzer; üzerine sağanak yağmur yağınca çıplak kalıverir. Onlar kazandıklarından hiçbir şey elde edemezler.” Burada taş, içi boş ve verimsiz kalbi simgeler. Üstündeki ince toprak tabakası, dışarıdan bakıldığında iyilik zannedilen, fakat kök salamayan amellerdir. Yağmur (imtihan, hakikat veya kıyamet günü) geldiğinde bütün maskeler silinir; geriye çıplak taş kalır. --- 3. Katı Kalpler: Taş Gibi, Hatta Daha...

HİCR: Kur’an’da Kayanın Ötesinde Bir Sınır, Bir Sır Kur’an’da “hicr” kelimesi, genel olarak “kaya” veya “taş” anlamıyla bilinir. Ancak bu kelimenin anlamı çok daha derindir ve Kur’an’da farklı bağlamlarda çeşitli anlam katmanları taşır. Özellikle Fecr Suresi 5. ayette geçen “ذِى حِجْرٍ (zi hicr)” ifadesinde, kelime bu kez bambaşka bir boyut kazanır. Fecr 5’te Hicr: Akıl ile Bağlantısı Fecr/5’te geçen “حجر (hicr)” sözcüğü, men etmek, alıkoymak anlamındadır. Men edilen, alıkonulan şeyden kasıt ise “akıl”dır. Çünkü Arapçada kişiyi kötülükten men etmesi itibariyle akla “nuha” , münasebetsizlikten alıkoyması itibariyle ise “hicr” denmektedir. Dolayısıyla ayetteki “ذى حجر (zi hicr)” ifadesi “tam akıl sahibi” anlamına gelmektedir. Bu durumda ayet, ilk dört ayette yemin edilerek dikkat çekilen konuların, tam akıl sahipleri için Allah’ın varlığına ve tek oluşuna dair ikna edici, sağlam kanıtlar olduğuna işaret etmektedir. Hicr Neden Sadece Taş Değildir? Bir taş, sert ve hareketsiz...

Kur’an’da Taş Metaforu: Toplumun Katılığına Karşı Hakikatin Sızıntısı Kur’an, canlı bir hitap olarak varlıkla konuşur. Bu konuşmada varlık unsurları – su, ateş, ağaç, kuş, dağ ve taş – sadece doğa nesneleri olarak değil, ontolojik, toplumsal ve ahlaki göstergeler olarak işlev görür. Taş (ḥajar) da bunlardan biridir. Katı, sert ve hareketsiz gibi görünen taş, Kur’an’da çoğu zaman kalbin bir izdüşümü olarak resmedilir.