🐑 DAVUT'UN KISSASI: “99 KOYUN ve 1 KOYUN” — Adalet, Tevbe ve Tevhid Üzerine Derin Bir Uyarı
Kur’an’daki Davut kıssası, sadece geçmişte yaşanmış bir mahkeme hikâyesi değil; iktidarın, adaletin, insan psikolojisinin ve tevhid bilincinin iç içe geçtiği temsili bir uyarıdır. Sâd Suresi'nde geçen bu olay, “kral-peygamber” pozisyonundaki Davut’un bir adaletsizliği fark ederek tevbe etmesini konu alır. Ancak kıssanın yüzeysel değil, derin yapısal anlamına indiğimizde şu soruyla karşılaşırız:
👉 Bir kral-peygamberin hükümran olduğu bir toplumda nasıl olur da bir kişi 99 koyuna sahipken, diğeri yalnızca bir koyunla yetinir?
İşte bu soru, kıssanın kalbini oluşturur. Davut’un da bu çelişkiyi fark edip tevbe etmesi, olayın adlî bir dava değil, bir sistemin sorgulaması olduğunu gösterir.
---
1. Kıssanın Temsili Çerçevesi: Davut ve İki Hasım
Sâd Suresi 21-24. ayetlerde geçen olayda, Davut’un huzuruna çıkan iki kişi bir anlaşmazlığı dile getirir:
Biri 99 koyuna, diğeri sadece 1 koyuna sahiptir.
99 koyun sahibi, kardeşinin tek koyununu da almak istemektedir.
Davut, meseleyi dinledikten hemen sonra güçlü olanın haksız olduğuna hükmeder. Ama Kur’an, Davut’un hemen sonrasında kendi nefsini sorguladığını ve Allah’tan bağışlanma dilediğini bildirir. Bu hızlı yargının neden bir pişmanlığa dönüştüğünü yalnızca olayın zahirî (dışsal) anlamıyla açıklamak eksik olur. Bu kıssa bir davadan çok daha fazlasını anlatmaktadır: Bir yönetim sistemindeki bozulmayı ve bunun fark edilip düzeltilmesini.
---
2. Bir Peygamberin Hükümranlığında Eşitsizlik Nasıl Oluşur?
Bir kral olan Davut’un yönetiminde, birinin 99 koyuna, diğerinin ise yalnızca bir koyuna sahip olması, ilk bakışta dikkat çekici bir çelişkidir. Bu durum, şu temel soruları doğurur:
Bir peygamberin adaletle hükmettiği bir toplumda bu denli bir ekonomik uçurum nasıl oluşur?
Hatta, güçlü olanın hâlâ doymayıp zayıfın elindekini istemesi nasıl mümkün olur?
İşte bu nokta, kıssanın metaforik anlamına işaret eder: Bu bir maddi koyun tartışması değil, güç dengesizliğine dayalı sistem eleştirisidir. Davut bu olaydaki adaletsizliğin sadece bireysel bir anlaşmazlık değil, kendi sisteminde gözden kaçırdığı bir çarpıklık olduğunu fark eder. Bu yüzden "bize bir örnek verdiler" diyerek kıssanın arka planını kavrar, kendine yönelir ve tevbe eder.
---
3. Adaletin Sosyal Boyutu ve Yöneticilik Sorumluluğu
Kur’an’da adalet, yalnızca iki kişi arasındaki hak paylaşımlarıyla sınırlı değildir. Adalet, bir yönetim biçimidir; sosyal düzenin temelidir. Davut’un kıssası da, yöneticilerin toplumu nasıl düzenlediklerine dair bir iç hesaplaşmadır.
🧭 Yöneticilikte adalet, sadece hüküm verirken değil; düzen kurarken, sistemi oluştururken ve eşitsizlikleri önceden fark edebilme yetisinde aranır.
Davut’un ilk yargısı belki doğrudur: 99 koyunlu kişi haksızdır. Fakat sorun burada bitmez. Asıl sorun, böyle bir çarpıklığın nasıl olup da geliştiğidir. Bu yüzden, Davut’un pişmanlığı salt hüküm hatası değil, sistem ihmali pişmanlığıdır.
---
4. Tevhid Bilinci ve Sosyal Adalet
Tevhid, Kur’an’da yalnızca Allah’ı birlemek değil; Allah’tan başka hiçbir otoriteyi mutlaklaştırmamak, hiçbir gücü kutsamamak anlamına gelir. 99 koyunlu kişi, gücün nasıl şımarabileceğini, tevhid dışı tutumların sosyal yapıda nasıl adaletsizliğe dönüşebileceğini temsil eder.
💡 Tevhid, sosyal adaleti önceleyen bir dünya görüşüdür.
Davut’un kıssası, bir yöneticinin yalnız Allah’a kul olması gerektiği, güçlüden değil haktan yana durması gerektiği mesajını verir. Tevbe ise bu tevhid bilincine geri dönüşün adıdır.
---
5. Davut’un Tevbesi: Bireysel Değil, Toplumsal Bir Farkındalık
Kur’an’da peygamberlerin yaptığı tevbe, sıradan bireysel günahlar için değildir. Onların hatası, örnek oldukları için büyüktür. Davut’un da tevbesi, kişisel bir gafletin ötesindedir: Toplumdaki adaletsizliği geç fark etmiş bir yöneticinin sistemsel pişmanlığıdır.
🕊️ Davut bu farkındalıkla secdeye kapanır. Bu secde, bir yöneticinin egosunu yere indirmesidir; adalet terazisinin terazicisine sığınmasıdır.
---
6. Sonuç: Kıssadan Günümüze Evrensel Mesajlar
“99 koyun ve 1 koyun” kıssası, sadece Davut’un değil, her yöneticinin ve toplumun karşısına çıkabilecek bir sınavdır:
Bir toplumda, bazıları güç ve mal biriktirirken, diğerleri neden yalnızca bir "koyunla" yetinir?
Güçlü olanın doymayıp zayıfın elindekine göz dikmesi neden durdurulmaz?
Ve asıl soru: Bu düzeni gözeten, düzelten kimdir?
🔔 Davut kıssası, sadece bir yargı değil; bir aynadır. Yönetenlerin kendilerine bakacağı, halkın ise haklarını arayacağı bir uyarıdır. Tevbe, yalnızca geçmiş bir hatanın pişmanlığı değil; geleceğe adaletle yürüme azmidir.
---
📌 Kıssadan Öğüt
> “Bir koyunu bile koruyamayan düzen, hangi ‘adalet’ten söz eder?”
“Bir kral bile olsa, kendi sistemini sorgulamadan adil olamaz.”
.png)
.png)
