KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

"Hâ Mîm": Vahyin Soluğu ve Bilincin Sınavı I. Giriş: Hâ Mîm – Sesin Bittiği Yerde Başlayan Hakikat Kur’an’da sadece yedi surenin başında yer alan “Hâ Mîm (حم)” harf grubu, şekilsel birer harf değil, vahyin iniş sürecini, varoluşun metafizik yapılarını ve bilinç düzeylerini temsil eden ilahi birer şifre dir. Bu sureler: Gâfir (40) Fussilet (41) Şûrâ (42) Zuhruf (43) Duhân (44) Câsiye (45) Ahkâf (46) olarak sıralanır ve Kur’an literatüründe birlikte “ Hâmîm Sûreleri ” olarak anılır. Bu harfler, Kur’an’ın başındaki diğer hurûf-u mukattaa gibi sadece fonetik bir açılış değil, aynı zamanda bir tema ve sembol açılımıdır : “Hâ” , hayatın ve vahyin ilahi soluğunu; “Mîm” ise bu soluğa muhatap olan bilinçli varlığı simgeler. Vahyin metafizik kaynağından insana uzanan çizgiyi bu iki harf üzerinden okuyabiliriz: Hâ → Mîm = Hayat veren nefes → Onu alıp veren bilinç . II. Hâ Harfi: Yokluğun Nefesi, İlahi Soluk 1. Fonetik ve Sembolik Özellik “Hâ” harfi boğ...

🌌 1. Kur’an, Duyulara Konuşuyor: فِيٓ أُذُنَيْهِ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى (41:44) "Kur’an, yabancı dilde olsaydı, 'anlamıyoruz' derlerdi. Şimdi Arapça, yine diyorlar: Kulaklarımızda tıkaç, gözlerimizde perde var!" 🔍 Şaşırtıcı Nokta: Kur’an’ın hitabı sadece akla değil duyulara da bir bilinç atfediyor . Göz ve kulaklar neredeyse “ahlâkî tercihler yapan” varlıklar gibi. Bu, algının bile tercihle kirlenebileceği anlamına gelir: "Gözün var ama görmek istemiyorsun." Kur’an, bilinci görme-işitme eylemiyle ölçüyor. 🧱 2. Göklere Söylenen: "İste veya isteme!" (41:11) “Sonra göğe yöneldi, o duman halindeydi. Ona ve yere dedi ki: ‘İsteyerek ya da istemeyerek gelin!’ İkisi de: ‘İsteyerek geldik!’ dediler.” 🔍 Şaşırtıcı Nokta: Burada gök ve yer konuşuyor, cevap veriyor, bilinçli karar veriyor. Bu sadece kozmolojik bir anlatım değil, aynı zamanda şu mesajı veriyor: “ Kâinat bile teslim oldu, ya sen? ” Varlığın teslimiyeti, insanın özgür irade...