İbrahim Nebî’nin Hanîfliği 🧭
Hanîf olmak, Kur’an’ın birçok yerinde geçen ve özellikle İbrahim peygamberle özdeşleştirilen bir kavramdır. Kelimenin kökü ve Kur’an’daki bağlamları incelendiğinde şu anlamlar öne çıkar: --- Etimolojik olarak " Hanîf ": Arapça'da ḥ-n-f kökünden gelir. “ Doğruya yönelen, eğrilikten yüz çeviren ” anlamındadır. Zıddı "cenîf"tir: "eğri, yamuk". Bazı araştırmacılar, bu kelimenin Süryanice/Habeşçe kökenli olabileceğini ve tek tanrıcılığı ifade ettiğini belirtir. --- Kur’an’da “Hanîf” Kavramı: Hanîf, özellikle İbrahim için kullanılan bir niteliktir. Şu ayetler önemlidir: “İbrahim ne Yahudi idi ne de Hristiyan. O hanîf idi, Allah’a teslim olmuştu (müslim idi); müşriklerden de değildi.” (Âl-i İmrân 3:67) “ Hanîf olarak yüzünü dine çevir, Allah’ın insanları üzerine yarattığı fıtrata… ” (Rûm 30:30) Bu ayetlerden şu sonuçlar çıkar: --- Hanîf Olmanın Özellikleri: 1. Şirkten uzak olmak: Hanîf kişi, Allah’tan başkasına ilahlık veya kutsallık atfetmez. 2. Fıtrata y...