KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

✒️🌬️ Kur’an’da “Kanat” (جَنَاح - Cenâh) Kavramı Kuş Kanadı mı? Görev, Güç ve Merhamet Sembolü mü? --- 📖 1. Giriş: Kur’an’da Kanat Meselesi Kur’an’da geçen "kanat" (Arapça: cenâh جناح, çoğulu ecniha أجنحة) kelimesi, genellikle meleklerle birlikte anıldığında, halk arasında fiziksel bir “kuş kanadı” olarak tasavvur edilir. Ancak Kur’an’ın sembolik ve mecazi dili göz önüne alındığında bu kelimenin çok daha derin anlamlar taşıdığı anlaşılır. Bu çalışmada “kanat” kavramı, geçtiği ayetler bağlamında analiz edilerek, sembolik, görevsel, ahlâkî ve ontolojik anlamları açıklığa kavuşturulacaktır. --- 🕊️ 2. Meleklerin Kanatları: Fiziksel Değil, Görevsel Güç Ayet: > “Hamd, gökleri ve yeri yaratan, melekleri ikişer, üçer, dörder kanatlı elçiler yapan Allah’a mahsustur. Allah dilediğini artırır...” (Fâtır, 35:1) Bu ayette geçen "kanat" ifadesi, fiziksel bir yapı değil, görev, yetki, hareket kabiliyeti ve ilahi güç anlamına gelir. Meleklerin "iki, üç, dört kanadı" ...

Kur’an’da Melek Kavramı: Kavramsal ve Bağlamsal Bir İnceleme Kur’an’da melek kavramı, hem sözcük kökeni hem de bağlamsal işlevi itibariyle oldukça zengin bir yapıya sahiptir. Bu kavram, sadece geleneksel anlamda "kanatlı, nurdan yaratılmış varlıklar"ı değil; aynı zamanda ilahi buyrukları uygulayan, evrensel düzeni sürdüren ve vahiy sürecine katılan güçleri de kapsar. I. Melek Kelimesinin Kökeni ve Kavramsal Anlamı Kur’an’da geçen مَلَك / melek kelimesi, çoğul biçimiyle ملائكة / melâike şeklinde de yer alır. Kavramın kökeni hakkında klasik dilciler çeşitli görüşler ileri sürmüş olsa da, Kur’an bağlamı bu kavramı en temelde şu iki eksende tanımlar: 1. Elçilik ve Görevlilik (İlahi İletişim Aracı) Kur’an, melekleri sıkça Allah’tan aldıkları buyrukları insanlara veya doğaya ileten varlıklar olarak tanımlar: “O, kullarından dilediğine, ‘uyarın’ diye kendi emrinden olan Ruhu meleklerle indirir.” (Nahl 16:2) Bu kullanımda, melekler vahyin taşınmasında elçilik işlevi görürler. 2. Yürü...

Resûl’e İtaat Edin, Nebi’ye Tâbi Olun: Kur’an Merkezli Bir Kavramsal İnceleme Kur’an, dinî önderlik makamlarını “resûl” ve “nebi” kavramlarıyla temellendirirken, bu iki sıfatı birer "makam" veya "rütbe" olarak değil; birer işlev, bağlam ve görev ilişkisi içinde tanımlar. Bu nedenle Kur’an’daki “Resûl’e itaat” ve “Nebi’ye tâbi olmak” emirleri, yalnızca tarihsel şahıslar üzerinden değil, her dönemde geçerli olan vahiy-insan ilişkisini tanımlayan temel ilkelerdir.