KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

🧩 1. Vahyin Evrensel Alt Yapısı (Şûrâ 51) “Bir beşere Allah’ın konuşması, ya vahiy yoluyla ya perde arkasından yahut bir elçi göndermek suretiyle olur...” Bu ayet, vahyin üç farklı tarzını açıklıyor: Doğrudan kalbe ilham (rûhî ve sezgisel vahiy), Perde arkasından konuşma (Hz. Musa örneği), Elçi gönderme ( İbrahim ve Lut'a gidenler ) Ama şaşırtıcı olan şu: Bu anlatımla Allah adeta diyor ki: Vahiy sadece peygamberlere özgü bir olay değildir . Vahyin formları, insan-bilinç-yaratan ilişkisini çok daha geniş bir zemine yayıyor. “İlham”, “sezgi” ve “doğrudan kalbe doğan hakikatler” gibi bireysel tecrübelere kozmik bir meşruiyet kazandırıyor. Dikkat edilirse göğe yükseltip de görüşme yok. 🧠 2. “O sizin için dinden, Nuh’a emrettiğini şeriat yaptı” (Şûrâ 13) “Sana da vahyettiğimiz şeyleri; Nûh’a ve ondan sonrakilere vahyettiğimizi, İbrâhim’e, Mûsâ’ya ve Îsâ’ya verdiğimizi din olarak size de yasa kıldı...” Bu ayette şaşırtıcı olan: Tüm peygamberlerin tebliğ e...

KIBLE: YÖN DEĞİL, İLKE  Giriş: Yön Değişiminden İlke Sabitliğine Kıble, klasik tanımıyla, müminlerin namaz kılarken yöneldikleri coğrafi noktadır. Ancak Kur’an’a dikkatle bakıldığında, kıble kavramı salt coğrafi bir yönü değil, bir topluluğun neye yöneldiğini, neyi merkez edindiğini, değerlerini ve ahlâkî duruşunu sembolize eden çok katmanlı bir kavrama dönüşür. Kıble, aslında “neyi önüne koyduğun, neyi merkeze aldığın ve hayatının istikametini neye göre çizdiğin”dir. Bu anlamda kıble bir pusula değil, bir ilke haritasıdır. Dönülen yön değil, yürünülen yönü belirleyen sembolik bir merkezdir.

 “Kur’an’daki evrensel ilke” ile “tarihsel/kültürel yorumu 1. Salât’a Çağrı: Evrensel Davet, Kültürel Formlar Kur’anî İlke: Vahiy merkezli kolektif bilinçlenmeye çağrı (62/9, 20/14). Kültürel Uygulama: Ezan, minare, davul, hoparlör, makamlı tilavet. Analiz: İlke değişmez; yöntemler, coğrafyaya ve teknolojiye göre şekillenir.