Rabbimizin Kelimeleri ve Kur’an’ın Yeterliliği
"De ki”: Kur’an’ın Kendini Savunması Rabbimizin Kelimeleri ve Kur’an’ın Yeterliliği Neye İtiraz Ediliyordu? Kur’an’da bazı ayetler vardır ki doğrudan bir itiraza, bir sınırlandırma girişimine veya bir “yetmezlik” iddiasına cevap olarak gelir. Kehf 109 ve Lokman 27 bu ayetlerdendir. Bu ayetler, vahyin henüz iniş sürecindeyken ortaya atılan şu iddiaya karşı nazil olmuştur: “Bu kadar mı? Bundan ibaret mi? Daha fazlası yok mu?” Yani mesele ayet sayısı değil, otorite meselesidir. 1. “De ki” (قُل) Neden Başlıyor? Kehf 109 ayeti “De ki” emriyle başlar. Kur’an’da “De ki” ile başlayan ayetler, peygamberin şahsi görüşünü değil, doğrudan ilahî cevabı bildirir. Burada muhatap: Vahyi sınırlı görenler Allah’ın kelimelerini bitmiş, tamamlanmış, tüketilebilir zannedenler Peygamberden Kur’an dışında ek açıklama, ek bilgi, ek “kaynak” bekleyenlerdir Bu yüzden hitap nettir: “De ki…” Yani: Bu senin değil, Rabbinin cevabıdır. 2. “Rabbinin Kelimeleri” Ne Demektir? Kur’an, kendisini “lafızla...
