KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

İNSANLIĞIN KIRILMA VE DÖNÜŞÜM NOKTALARI Kur’an’da Ruh, Yaratılış ve Bilinç: Âdem ile İsa’nın Ortak Paydası 🔹 Giriş Kur’an’da yaratılış anlatıları, çoğu zaman sadece biyolojik süreçler olarak yorumlansa da, bu anlatıların arkasında çok daha derin bir hakikat yatar: bilinç kazanımı, ilahi emirle donanım, ve sorumluluk yüklenişi.  Kur’an, “yaratmayı” yalnızca fiziksel varlığın başlangıcı olarak değil, aynı zamanda anlam, bilinç ve vahiy muhataplığına yükseliş olarak sunar. Bu bağlamda, Kur’an’da iki büyük insanlık dönüşümü dikkat çeker: İlki: Âdem ile başlayan bilinçlenme ve vahiy muhataplığı. İkincisi: İsa ile tecelli eden ilahi planın net ve önceden hükme bağlanmış bir açılımı. Her iki olay da insanlık tarihinde bir kırılmadır: maddeden manaya geçiş, tabiat varlığından ahlaki özneye dönüşüm.  Ve her biri, “ruh”un müdahalesiyle gerçekleşmiştir. --- 🔹 1. İnsanın “Henüz Anılan Bir Şey Olmadığı” Dönem  “İnsanın üzerinden, henüz anılan bir şey olmadığı uzun bir süre geçmedi m...

"Mîm" Harfi: Dönüşümün, Vahyin ve Mahiyetin Anahtarı – Ahmet’ten Muhammed’e Mîm (م) harfi, Arap alfabesinde dudakların kapanmasıyla oluşan, nefesin burundan hafifçe çıktığı eşsiz bir sestir. Bu kapanış, bir koruma ve muhafaza halini işaret eder. Bu harfi, Ahmet'ten Muhammed'e olan dönüşümün, ilahi mesajın başlangıcından kemale eriştiği noktanın sembolü olarak ele alabiliriz: "Ahmet" : Vahyin ilk tecellisi, insanın yaratılışındaki başlangıç hali, ilk ilahi nefes. "Muhammed" : İlahi mesajın tamamlanışı, kemal noktası, son ve nihai tezahürü. "Mîm" harfi, bu iki kutup arasında adeta bir kanal , kutsal bir bağlantı noktası, bir köprü görevi üstlenir. Arap alfabesinde hem başta, hem ortada, hem de sonda yer alabilme özelliğiyle, bu geçişkenliği ve her aşamada varoluşu sembolik olarak güçlendirir. Mahiyet Kavramı ve Mîm'in Derinliği "Mîm", "mahiyet" (öz, hakikat) kelimesinin ilk harfidir. Bu, "Mîm"in yalnız...

Meryem Suresi, klasik anlatıların ötesinde, simgelerle örülü, psikolojik ve bilinçsel boyutlar taşıyan, derin bir varoluş anlatısıdır .  🪷 1. “Kâf Hâ Yâ Ayn Sâd” (19:1) – Bilinç Kapısının Şifresi Surenin başındaki hurûf-u mukattaa , sadece ses değil, bilinç çözülmesinin sembolleridir. Kâf : Kudretin kaynağı – varoluşun özü. Hâ : Hâl, iç halin ilahi sesle teması. Yâ : Yakarış, çağrı, bir arzu . Ayn : Görüş – iç göz, sezgi. Sâd : Sabır, sır, sadâkat. Yani bu beş harf, Hz. Zekeriyya’nın duası gibi, bir bilinç uyanışının içsel formülüdür. Her harf bir psikolojik eşik. 👶 2. Zekeriyya'nın Duası – Biçimsizlikten Umuda (19:2–11) Yaşlılık = Umudun bittiği yer değil; benliğin kabuğunun çatladığı yerdir. “Kemiklerim zayıfladı, başım bembeyaz parladı” (19:4) derken aslında fizik değil, içsel çözülmeden sonra gelen doğurganlıktan bahseder. Hz. Yahyâ: Doğaüstü değil; inkârın ortasında yeniden doğan içsel ses. Ve ona “ ismi daha önce kimseye verilmemiştir ” de...

  Bilgili Kul ile Yaşanan Tecrübe (Kehf Suresi, 18:60-82) Musa, Bilgili Kul ile yaptığı yolculukta olayların yüzeyine değil, ardındaki derin hikmetlere odaklanmayı öğrenir. Bu tecrübe onun bilgi ve bilinç düzeyini değiştirir: ·          Yolculuğun Başlangıcı: Musa, ilahi bilgi arayışına çıkar ve kendisine "kendisine katımızdan ilim verdiğimiz bir kul" (Kehf, 18:65) ile karşılaşır. ·          Sabır ve Anlayış: Bilgili Kul (Hızır), Musa'ya sabretmesini ve soru sormamasını şart koşar, ancak Musa bu sınavda zorlanır.