GÖLGE SECDE EDERKEN 🌑
.jpg)
🌑 GÖLGE SECDE EDERKEN Kur’an’da Işığın, Şuurun ve Zamanın Sessiz Bilgeliği Kur’an-ı Kerim, gölgeyi yalnızca bir cismin ışığı engellemesi olarak anlatmaz; onu, geçici varoluşun, bilinç derinliğinin ve evrensel teslimiyetin (secde) kozmik bir metaforu haline getirir. Bu makale, Kur’an’da defalarca geçen ancak çoğu kez yalnızca doğa betimlemesi sanılan “gölge” kavramının ardındaki manevi, varoluşsal ve bilinçsel derinliği keşfetmeyi amaçlar. 1. Gölge ve Nur: Varlığın İki Boyutu Kur’an, Allah’ı “ göklerin ve yerin nuru ” olarak tanımlar ( Nur 24/35 ). Eğer Allah mutlak Nur ise, bütün varlıklar O’nun ışığının zaman ve mekân içinde bıraktığı gölgeler gibidir. Bu anlayış, “Rabbinin gölgeyi nasıl uzattığını görmedin mi? Dileseydi onu sabit kılardı. Sonra güneşi ona delil kıldık.” ( Furkan 25/45 ) ayetinde somutlaşır. Bu ayetteki üç metafor, varoluşun özünü anlatır: “Gölgeyi uzatmak” → İnsana verilen zamanın ve imtihan süresinin açılmasıdır. “Sabit kılmamak” → Her şeyin ...