Kur’an’da Ebediyet: “Yer ve Gök Durdukça” İfadesi
Kur’an’da Huld ve Ebediyet: “Yer ve Gök Durdukça” İfadesi Giriş İnsanın en köklü arzularından biri, kalıcılık ve ölümsüzlüktür. Kur’an bu arzuyu “huld” kavramıyla ifade eder. Bu kavram, kimi zaman insanın aldanışını (Âdem kıssasında “huld ağacı”), kimi zaman da ilahî ödülü (cennet tasvirlerinde) simgeler. Özellikle Hud suresinde geçen “yer ve gök durdukça” ifadesi, hem cennet hem de cehennem için kullanılan ebediyet vurgusuyla dikkat çeker. Huld Kavramının Dilsel Kökeni “Huld” kelimesi, خلد (ḫ-l-d) kökünden türemiştir. Bu kök, “devam etmek, kalmak, uzun zaman sürmek” anlamlarını taşır. Fiil ve türevleri: halede (خلد) → kalıcı olmak, yerleşip sürmek. yahlüdü (يخلد) → devam eder, kalıcı olur. hulden (خلداً), hulûden (خلوداً) → ebediyet, süreklilik. Ayrıca birleşik kullanımları da sürekliliği pekiştirir: halede ileyhi : ona meyletti, bağlandı. halede bihi : onunla birlikte kalıcı oldu. haledehû : onu ebedîleştirdi. el-Müfredât gibi klasik sözlükle...