KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

🌊 1. “Zümer”in Anlamı: Gruplar Halinde Ölüm ve Diriliş Zümer kelimesi "topluluklar, kafileler, gruplar" demektir. Sadece bu ismin kendisi, kıyamet sahnesine gönderme yapar: insanların zümre zümre , yani bilinç gruplarına göre ayrılarak mahşere sevk edileceği bir büyük ayrışma... 🔸 39:71 – "İnkâr edenler zümre zümre cehenneme sevk edilirler." 🔸 39:73 – "Rablerinden korkanlar ise zümre zümre cennete götürülürler." Bu ayetler, insanların bireysel değil, bilinç kümeleri hâlinde (hakikat algısına göre) sınıflandığını ve bilinçle yolculuk ettiklerini gösterir. Bu, Kur’an’da ender bir tasvir gücüdür. Grup kimliği burada dünyevî değil, manevî benzerliklere dayanır. 🔄 2. Allah, Kullarının Tövbesinden 'Dönmekten' Bıkar mı? 39:53 "De ki: Ey kendilerine yazık eden kullarım! Allah’ın rahmetinden umut kesmeyin. Çünkü Allah, bütün günahları bağışlar. O çok bağışlayan, çok merhamet edendir." Bu ayet bir şok etkisi yapar: Çünkü bur...

1. Fıtrat Ortak Paydası Kur’an, evrenselliğini insanların fıtratına seslenerek kurar. Yani kültürel değil, yaratılışsal ortaklığa hitap eder: "Fıtrata uygun olan dine yönel; Allah'ın insanları üzerinde yarattığı fıtrata..." (Rûm 30:30)   Bu, zamanlar ve mekânlar üstü bir ortak bilinçtir. İnsan vicdanı, adalet, merhamet, hakkaniyet, tevazu gibi ilkelerde birleşebilir. Bu da vahyin anlaşılmasını kolaylaştırır. 2. Vahyin Evrensel Dili: Temsiller ve Doğa Kur’an, evrenselliğini doğadan örnekler vererek, arı duru bir dil kullanarak kurar. Güneş, ay, kuşlar, toprak... Bunlar her coğrafyada aynı. Kur’an’ın metaforik dili de buradan beslenir. Mesela “güneşin doğması”, “yağmurun inmesi”, “ağacın kökü ve dalları” gibi temsiller coğrafya ve kültür fark etmeksizin insana hitap eder. 3. Tarihten Bağımsız Hakikatler Kur’an’daki ilkeler belirli bir döneme ait olmaktan çok, insanın evrensel zaaflarına ve potansiyellerine odaklanır: Zulmün her türlüsü kötüdür Şirk, yani hakikati bölmek, pa...

Tapmak Nedir? Kur’ân Perspektifinde ‘Abd’ Kavramının Teolojik ve Ontolojik İnşası İslam geleneğinde “ʿabd” (عبد) kökü genellikle “tapmak” ya da “ibadet etmek” anlamlarında değerlendirilmiş; bu kavram Allah’a yönelik ritüel davranışlarla sınırlandırılmıştır. Ancak Kur’ân’daki kullanımları dikkatle incelendiğinde, “ʿabd” kavramının yalnızca bir ibadet biçimini değil, daha köklü bir "itaat, yöneliş, boyun eğme" halini temsil ettiği görülür. Bu çalışma, ‘abd’ kavramının Kur’ân’da nasıl çok katmanlı biçimde inşa edildiğini; Allah, şeytan, tâğût ve diğer sahte otoriteler bağlamında nasıl kullanıldığını ele alarak, geleneksel anlayış ile Kur’ân merkezli yaklaşım arasındaki farkları ortaya koymaktadır. --- 1. Kur’ân’da ‘Abd’ Kavramının Anlam Katmanları 1.1. ‘Abd’ Sadece Allah’a Yönelik Değildir Kur’ân, ‘abd’ kavramını yalnızca Allah’a yönelişte değil; şeytana, tâğûta ve Allah’tan başka otoriteler karşısında da kullanır. Bu yönüyle “ibadet”, sadece ritüel bir eylem değil; itaat edilen...