KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

İnsanın İçindeki Melek ve Cin: Şeytanî Bilincin Anatomisi İki Kaynaklı Varlık Olarak İnsan Kur’an’da insan, hem fiziksel hem de metafiziksel boyutlarıyla çok katmanlı bir varlık olarak tanımlanır. Yaratılışında toprak (sükunet, beden, aidiyet) ile birlikte ruhtan üfleme (bilinç, akıl, ilahi irtibat) birlikte zikredilir (Hicr 15/29). Ancak bu ruhsal yapının taşıyıcısı olan bilinç, kendi iç dinamiklerinde hem melekî hem de cinî yönleri taşır. Bu iki yön, insanın içsel çatışmalarını, ahlaki mücadelelerini ve nihai tercihini belirler. Melekî Yapı: Bilince Yön Veren İlahi Sistem Kur’an’da melekler, Allah’a isyan etmeyen, emredileni yapan (Tahrim 66/6) varlıklar olarak tanımlanır. Onlar düşünmez, sorgulamaz, sadece hakikati uygular. İnsanın içindeki vicdan, sorumluluk bilinci, hakikate meyil gibi yönler bu melekî yapının tezahürü gibidir. Bir anlamda melek, insanın içinde programlanmış “ilahi ses”tir: “Her insan için bir sürücü ve bir şahit vardır.” (Kaf 50/21) Bu şahitlik bilinci, insanın i...

⚡️ KURANDA MELEK KAVRAMI Arap dilbilim uzmanları, “ ملك - melek” sözcüğünün kökeni ile ilgili olarak iki farklı tespitte bulunmuşlardır Birinci görüşe göre; “melâike” ve bunun tekili olan “melek” sözcükleri, “elçi göndermek” anlamına gelen “ ؤلوك - ulûk” kökünden türemiştir. Aslı “ مألك - me’lek” olan sözcük, ism-i zaman, ism-i mekân ve mastardır. Dolayısıyla başındaki “ م - mim” ektir. Sonraları “ ء - hemze” ile “ ل - lâm” harfleri yer değiştirmiş ve sözcük “ ملئك - mel’ek” hâline getirilmiştir. Sözcük, “Allah’tan elçi” anlamında isim olarak kullanılmaya başlanınca da hemze terk veya tahfif yoluyla kaldırılmış ve “melek” şeklini almıştır. İkinci görüşe göre; “kuvvet, yönetim gücü” anlamındaki “ ملك - melk” kökünden türemiş olan sözcüğün başındaki “ م - mim” ek olmayıp sözcüğün aslındandır. “Mülk, milk, malik ve melik” sözcükleri de bu kökten türemişler ve anlamlarını da bu kökten almışlardır. Melik (özne) + Meleke (fiil) + Melek (mef’ul) → Melekût (olay sahası) ...