KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

  🕊️ DİN VE KÜLTÜR: ETKİLEŞİM, AYRIŞMA VE KÜLTÜRÜ DİNLEŞTİRMENİN TEHLİKESİ Din ve kültür, insanlık tarihinin en güçlü iki belirleyici alanıdır. Din, insanın varlık, anlam, ahlak ve sorumluluk sorularına ilahi bir referansla cevap verirken; kültür, insanın yaşadığı çevre içinde ürettiği dil, gelenek, sanat, hukuk ve davranış kalıplarının bütünüdür. Tarih boyunca bu iki alanın tamamen yalıtılmış olması mümkün olmamıştır. Din kültürle temas eder, kültür dinden etkilenir. Ancak burada hayati bir ayrım vardır: din ile kültürün etkileşimi kaçınılmazdır; fakat kültürün dinleştirilmesi son derece tehlikelidir. Bu makalede din–kültür ilişkisi üç temel eksende ele alınacaktır: etkileşimin doğallığı, ayrımın zorunluluğu ve kültürü dinleştirmenin doğurduğu yapısal riskler. 1. DİN VE KÜLTÜR: KAVRAMSAL AYRIM Din , kaynağı itibarıyla beşerî değil, aşkındır. İlahi vahye dayanır ve evrensel bir iddia taşır. Zamanlar, toplumlar ve coğrafyalar üstü ilkeler sunar. Adalet, tevhid, ahlak, sorumluluk ve...

  Kur’an’da Sure Uzunluklarının Ritmi: Nefes, Yoğunluk ve Bilinç Akışı Giriş: Metnin Görünmez Nabzı Kur’an yalnızca anlam üreten bir kitap değildir; aynı zamanda ritim üreten bir organizmadır. Ayetlerin dizilişi, surelerin uzunluk-kısalık dağılımı ve bütün metne yayılan akış, okuyan bilinçte fizyolojik bir etki meydana getirir: nefesin hızlanması, yavaşlaması, yoğunlaşması ve gevşemesi. Bu nedenle klasik lafız araştırmaları “dil”e yoğunlaşırken, modern yapısal okumalar Kur’an’ın aynı zamanda bir ritim mimarisi olduğunu öne çıkarır. Surelerin uzunluk farkları, bu mimarinin en belirgin göstergelerindendir. I. Uzun–Kısa Sure Diziliminin Bilinçsel Mantığı Mushaf düzenine bakıldığında, bir “tesadüf” gibi görünen bir olgu hemen fark edilir: Uzun surelerle açılır (Bakara, Âl-i İmran, Nisa…). Ardından görece kısa sureler gelir. Sonra orta uzunlukta bir plato oluşur. Yeniden düşer, yeniden yükselir… Bu dalgalı yapı, klasik metin düzenlemelerinden farklı olarak bilinç ...

  🔎 Kur’an’ın Farklı Üslûpları Kur’an, sadece inanç ve ahlâk ilkelerini iletmekle kalmaz; aynı zamanda dili estetik bir araç olarak kullanır. Bu yönüyle Kur’an, kelimelerin sembolik, mecazî veya doğrudan anlamlarının ötesinde derin mesajlar taşır. İşte Kur’an’da kullanılan başlıca söz sanatları ve örnekleri: 1. Bir Parçanın Bütünü veya Bütünün Parçası Olarak Anlatılması Kur’an, bazen bir nesneyi veya olayı bütünüyle ifade etmek yerine, onun bir parçasını ön plana çıkarır. "Yeri yaydı", "yeri çekip uzattı", "yere uzantı verdi", "yeri sizin için bir halı yaptı" → burada "yer" ifadesi, yerin yüzeyini ve kullanılabilir alanını sembolize eder. "Yüzünüzü Mescid-i Haram tarafına çeviriniz" (Bakara 2/144) → "yüz" kelimesi, tüm vücut veya kişinin varlığı anlamında kullanılmıştır. "Esir bir boyun kurtarmaktır" (Beled 90/13) → kölelerin özgürlüğü üzerinden ahlâkî bir ders verilir. 2. Bir Olayın Farkl...