.png)
💥 1. SURENİN BAŞLAYIŞI:
"Ṭâ Sîn Mîm" (26:1)
🎭 “Ey söz ehli! Kulak verin, bu sure bir şiir değil ama şiirden ötedir.”
Kur’an, insanın söze hükmetme kudretini elinden alır ve der ki: “Bu sözler kul ürünü değil, Rab sesidir.”
🪬 2. VAHİYİN GÖNLÜNE DÜŞTÜĞÜ NEBİ: YIKILMA!
"Bu ayetler apaçık Kitab’ın ayetleridir. Belki de kendini helâk edeceksin; inanmazlarsa diye." (26:2-3)
Burada şaşırtıcı olan şu:
Vahiy, Nebî’yi coşturmaz sadece, ağlatır da…
Sana verilir ama herkese işlemez.
Ve sen, kalpleri kıramazsın, parçalayamazsın, ama kendin parçalanırsın.
Bu ayet, bir gönül kırıklığı tefsiridir.
🧿 3. FİRAVUN’UN TAHTI ÜZERİNDEN GELEN SİHİR VURGUSU
"Bu, sadece uydurulmuş bir sihirdir diyorlar." (26:6)
Onlara göre söz ancak sihir olabilir.
Hakikat, düzene zarar veriyorsa, “tehlikeli” sayılır.
Kur’an, onların tanımadığı bir dil konuşur: Zihinleri çözen, zincirleri kıran bir dil.
Ve bu dil, çıkarı olanlar için sihir gibi korkutucudur.
🐍 4. MÛSÂ'NIN ASASI: İKİ ALEM ARASINDAKİ KOPUŞ ANLARI
"Asanı yere bırak!" O birden büyük bir yılan oluverdi. (26:32)
Bir baston, nasıl olur da bir bilinç kıvılcımına dönüşür?
Asa, sadece fiziksel bir sopa değildir.
Asa, kontrol edilen egodur.
Sen onu yere atarsan (kontrolden çıkarırsan),
o seni yutar!
🔥 5. İMAN EDEN SİHİRBAZLARIN KORKUSUZ TUTUMU
"Rabbimize iman ettik." (26:47)
Bir an önce Firavun’un yanında duranlar,
bir kelam duyup inanç devrimcilerine dönüşüyor.
Ve o an anlıyoruz ki:
Bazı sözler var, insanın ruhuna yıldırım gibi düşer.
Ne tartışma ister ne süre.
🌊 6. DENİZİ GEÇEN, FİRAVUN’U YUTAN SU:
"Sizi kurtardık, Firavun'u ise boğduk." (26:65-66)
Akıp giden su benim diyordu. Ne oldu?
Aynı deniz:
-
Bir taraf için kurtuluş,
-
Öbürü için helak.Kur’an’da su, nötr değildir.Senin niyetin neyse, ona göre şekil alır.Tıpkı vahiy gibi: Kimine şifa, kimine sapıklık.
🪬 7. İBRAHİM: PUTLARI KIRAN, EVRENİ SORGULAYAN
"Ben Rabbime gidiyorum, O bana yol gösterecek." (26:89)
İbrahim’in Rabbi, bir “koordinat” değil, bir yöneliştir.
O, yıldızlara, aya, güneşe tapmaz.
Çünkü o, içsel yönelişin rehberidir.
İbrahim, dışsal objelerden içsel sezgiye geçişin adıdır.
⚡ 8. HAKİKATİN KURUMUŞ DİLLERE ÇARPIŞI:
"Ve Biz onlara şiir öğretmedik, bu onlara yakışmaz da." (26:224)
Burada şaşırtıcı bir gerilim var.
Surenin adı Şuarâ (Şairler) ama sonunda deniyor ki:
“Kur’an şiir değil!”
Çünkü Kur’an, gönle işleyen hakikatin ta kendisidir.
O, mısralara sığmaz.
Şairler bir kervandır ama öncüsü vahiydir.
🎭 9. SON AYET: ŞAİRLERİN AKLANMASI
"Ancak iman eden, salih amel işleyen ve Allah’ı çokça zikreden şairler müstesna." (26:227)
Sanat tek başına kurtarmaz.
Ama bilinçli sanat bir devrimdir.
Kur’an’ın gözünde “şiir” değil, niyet ve yön önemlidir.
