Allah'tan Rol Çalmaya Çalışmak 🌩️
Allah'tan Rol Çalmaya Çalışmak: Yaratamıyorsun, Peki Ne Diye Tanrılık Taslıyorsun?
I. 👤 Tanrılık Kompleksi: İnsanın En Eski Hastalığı
İnsanoğlu, var oluşundan bu yana Allah’ın mutlak yetkisine el uzatma eğiliminden kurtulamadı. Yaratamadığı hâlde yaratıcı gibi davranmak, yönetemediği hâlde kader tayin etmek, hüküm veremediği hâlde hüküm koymak... İşte insanın, ilah olma arzusunun binbir yüzü.
Kur’an bu hâli çok yalın bir biçimde tanımlar:
“O, gökleri ve yeri bir örnek olmaksızın yaratandır... O’ndan başka hiçbir yaratıcı yoktur.” (Fâtır 35/3)
İnsan ise, yaratamayınca taklit etmeye, anlamayınca ad koymaya, hükmedemeyince otorite kurmaya başladı. Modern bilimde, siyasette, dinde hatta sanatta bile aynı kibirli ses yankılanıyor: “Ben de yapabilirim!”
Ama Kur’an her defasında hatırlatır:
“Ey insanlar! Size bir örnek verildi, onu iyi dinleyin. Sizin Allah’tan başka çağırdıklarınız, hepsi bir araya gelseler bile bir sinek bile yaratamazlar...” (Hac 22/73)
Bir sinek kadar bile gücün yoksa, yaratıcı pozuna niye giriyorsun?
II. 👑 Yaratmanın Değil, Yön Vermenin Peşine Düşmek
Allah yaratır; insan sadece şekillendirir. Allah var eder; insan var olanla oynar. Ama işte tam burada insanın sınavı başlar: Yarattığı sanrısına kapılan insan, Rab’leşir.
Toprakla oynayan çocuk gibidir insan: Çamurdan kule yapar, sonra kendi kulesine secde eder. Teknolojiyle, ideolojiyle, hatta “din” adıyla kurduğu sistemlerde hep aynı kibir: “Ben düzen koyarım, ben belirlerim, ben yönetirim!”
Kur’an bu halin kökünü “istikbar” olarak tanımlar — büyüklük taslamak. İblis’in ilk günahı da buydu:
“Ben ondan üstünüm, beni ateşten, onu çamurdan yarattın.” (A’râf 7/12)
Yani mesele sadece inkâr değil; Allah’ın rolünü çalmaya kalkmak. Yaratıcılığın değil, otoritenin tahtına oturma girişimi.
III. 🎭 Modern Dünyada Rol Çalma Sanatı
Bugün insan, Allah’ın isimlerini pazarlık konusu yapıyor:
- Rezzâk olan Allah rızık verirken, insan ekonomiyi “ben dağıtırım” diyor.
- Hakem olan Allah hükmederken, insan kendi yasasını “tanrı yasası” gibi sunuyor.
- Musavvir olan Allah biçim veriyor, insan genlerle oynamaya kalkıyor.
- Mümit olan Allah öldürür, insan savaşla, sistemle, ilaçla ölüm dağıtıyor.
Yani insan, Allah’ın sıfatlarını taklit ederek ilahlaşıyor. Ama unuttuğu bir şey var: Taklit, aslı ortadan kaldırmaz — sadece acziyetini büyütür.
Kur’an bu hâli “kendini rab edinmek” olarak açıklar:
“Kendi hevasını ilah edineni gördün mü?” (Câsiye 45/23)
İnsan, Allah’ın yerine “ben” dediğinde, tanrılığını ilan etmiş olur. Ama her “ben yaparım” dediğinde, aslında “ben acizim” diye haykırır.
IV. 🔍 Hakikatin Aynası: Yaratan mı, Taklit Eden mi?
Yaratmak, yoktan var etmektir. İnsanın yaptığı ise, sadece var olana isim koymak, şekil vermek, yön değiştirmek. Bu farkı anlamayan, Allah’tan rol çalmaya kalkar. Ama her “ben yaptım” diyen, aslında O’nun yaptığı bir şeyi kendi eliyle bozuyordur.
Kur’an bu hakikati sarsıcı bir şekilde bildirir:
“Yaratan bilmez mi? O, en ince işleri bilendir, her şeyden haberdardır.” (Mülk 67/14)
Yani senin tasarımın, planın, sistemin, laboratuvarın bile O’nun ilmiyle işler. Sen, sadece bir sahne oyuncususun. Senaryoyu yazan Allah’tır.
V. ⚖️ Sonuç: Rol Çalmanın Bedeli
Allah’tan rol çalmaya kalkmak, en ağır şirk biçimidir. Çünkü O’nun mutlak kudretine “ortak” koşmaktır. Kur’an’ın diliyle:
“Onlar Allah’ın hakkını gerektiği gibi takdir edemediler.” (Zümer 39/67)
Yaratamıyorsun. Yaşam veremiyorsun. Kalbi atıramıyor, rüzgârı estiremiyor, zamanı durduramıyorsun. Peki ne diye Tanrılık taslıyorsun?
Gerçek bilgelik, yaratanı tanımak ve yaratılmışlığını kabullenmekte yatar. Yani “ben” demeyi bırakıp “O” demekle başlar insanlık.
Allah’tan rol çalmaya kalkma.
Çünkü sen oyun kurucu değil, oyunun içindesin. Ve bu oyun, senin değil — O’nun kelimesiyle başlamış bir kaderdir.
UYARI / HATIRLATMA
Yorumlar
Yorum Gönder