Süslenmiş Sesler, Susturulmuş Anlamlar 📖
📖 Süslenmiş Sesler, Susturulmuş Anlamlar: Kur’an’ı Dinlemek mi, Düşünmek mi?
I. Makamın Gölgesinde Kaybolan Kitap
Bugün Kur’an, sesiyle yüceltilen fakat ironik bir şekilde sesiyle susturulan bir kitaba dönüştü.
Biri onu güzel bir makamla okuduğunda "ne güzel ses!", "maşallah ne tilavet!" nidaları yükselir. O an, dinleyici kitlenin bilinci değil, sadece estetik algısı tatmin edilir. Ancak aynı ayetler anlamıyla, sorgulayıcı bir bilinçle ele alındığında rahatsızlık başlar: "Bu kadar sorgulama!", "O kadar da derinleşme!", "Sen kim oluyorsun da ayeti yorumluyorsun?"
Kur’an, anlaşılmak için değil, adeta fon müziği gibi dinlenmek için açılıyor artık. Oysa Yüce Allah, bu durumu net bir uyarıyla tersine çevirir:
“Onlar Kur’an üzerinde hiç düşünmezler mi? Yoksa kalplerinin üzerinde kilitler mi var?” (Muhammed, 47/24)
Bu ayet, okuyuşun değil, düşünüşün esas olduğunu; tilavetin zirvesinin, tefekkürün derinliği olduğunu hatırlatır.
II. Şeytanın Süslediği Güvenli Dindarlık
Kur’an, şeytanın en büyük tuzağını açıkça deşifre eder:
“Şeytan, onlara yaptıklarını süslü gösterdi.” (En‘âm, 6/43)
Bugün de aynı tuzak, dindarlık kılığına girmiş durumda. Kur’an’ı sadece makamla okumak, anlamını idrak etmeden tekrarlamak, onun hikmetini, uyarısını ve toplumsal devrimini duymaktan çok daha "güvenli" ve konforludur.
Çünkü:
- Anlamak, sarsar. Mevcut kabulleri yıkar.
- Anlamak, konforu bozar. Değişimi dayatır.
- Anlamak, hesap sormayı gerektirir — önce kişinin kendi nefsiyle, sonra çevresi ve düzene dair sorumluluklarıyla yüzleşmesini ister.
Bu nedenle, şeytan sorgulamayan, mekanik dindarlığı süsler; oysa Kur’an'ın gönderiliş amacı, sorgulayan, uyanık bir bilinci diriltmektir.
III. Mana’dan Kopuş: Talipliğin Terki
Kur’an, Mahşer Günü Resulullah'ın şöyle diyeceğini bildirir: “Benim kavmim bu Kur’an’ı terk etti.” (Furkan, 25/30)
Ne acıdır ki, bu terk ediş, kitabı inkar etmekle değil, anlamdan kopararak süslemekle gerçekleşiyor. Ortaya çıkan manzara şudur:
- Ses var, mana yok.
- Tilavet var, tefekkür yok.
- Hafız çok, ama Kur’an’ın taşıdığı hakikatin hafızı (koruyucusu ve uygulayıcısı) yok.
Nice insan Kur’an’ı ezbere biliyor olabilir, ama Kur’an onların kalbine inmediği için onları ezip geçiyor. Oysa Kur’an, gırtlakta süslenip yarışmalarda ödül kazanmak için değil; kalplere inmek, hayatı değiştirmek için gönderildi.
IV. Gerçek Tilavet: Okunanı Hayata Taşımak
Kur’an’ın bize öğrettiği tilavet, sadece okuma eylemi değildir; aynı zamanda uygulama ve yaşama eylemidir:
“Onlar kitabı hakkıyla tilavet ederler.” (Bakara, 2/121)
“Hakkıyla” tilavet etmek demek, onunla yaşamak, hayata adaleti, merhameti, dürüstlüğü kuşanmak demektir. Kur’an’ın mesajını sesle değil, özle okuyanlar, Rablerinin sözünü layıkıyla taşırlar. Çünkü Kur’an’ın en güzel sesi, yaşanmış halidir.
💡 Sonuç: Muhasebeyi Başlatmak
Artık soru şudur: Kur’an bize inmiş mi, yoksa biz sadece onu okuyor mu görünüyoruz?
Süslenmiş seslerin arkasında susturulan anlam, günümüz dindarlığının en tehlikeli illüzyonudur.
- Allah, duymayı değil, duyduklarını anlamayı ister.
- Okumayı değil, okuduğunu yaşamayı ister.
- Ve Kur’an’ın mucizesi, sesin büyüsünde değil — uyanan bilinçte gizlidir.
🕊️ Son Söz:
Kur’an’ı makamla değil, merakla oku.
Sesini değil, kalbini titretsin.
Çünkü Allah’ın kelamı, estetik bir müzik değil, hayatı dönüştüren bir muhasebedir.
Yorumlar
Yorum Gönder