KURANA EŞLER KOŞMAK 📚
.jpg)
📚 KUR’AN’A EŞLER KOŞMAK
“Sultan/devlet sofrasından yiyen âlimden doğru fetva çıkmaz.”
Tarih boyunca İslam, saf vahiy çizgisinde kalmamış; çoğu zaman siyasal iktidarların gölgesinde yeniden biçimlendirilmiştir. Emevîlerden Abbasîlere, Selçuklulardan Osmanlı’ya kadar uzanan süreçte, din; devlet destekli âlimler, resmî fetvalar ve ideolojik okumalar yoluyla aktarılmıştır.
Bu tarihsel aktarımın merkezinde şu varsayım yer almıştır:
“Kur’an Allah’a itaati, peygambere itaati ve ulul-emre itaati emreder. Öyleyse Allah’a itaat Kur’an’la, peygambere itaat Kur’an dışı kaynaklarla mümkündür.”
İşte bu anlayış, vahyin yanına ikinci bir otorite koyarak, bugün karşı karşıya olduğumuz nevbezeleşmiş (bozulmuş) din algısını doğurmuştur.
Oysa Kur’an, peygambere itaatin mahiyetini açık ve net biçimde tanımlar.
1. PEYGAMBER NEYİ TEBLİĞ ETTİ?
Kur’an, elçinin tebliğ edeceği şeyin sadece indirilen vahiy olduğunu açıkça bildirir:
“Ey Elçi! Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Bunu yapmazsan elçiliğini yerine getirmemiş olursun.” (Maide 5:67)
Bu ayet, peygamberin misyonunu sınırlar: İndirilen dışında bir şey yoktur.
Peki bu indirilen nedir?
“Biz Kitap’ı sana her şeyin açıklayıcısı, hidayet, rahmet ve müjde olarak indirdik.” (Nahl 16:89)
“İnsanlar arasında Allah’ın sana gösterdiği gibi hükmetmen için sana Kitap’ı indirdik.” (Nisa 4:105)
“Aralarında Allah’ın indirdiğiyle hükmet.” (Maide 5:48)
Sonuç nettir: Peygambere indirilen tek bağlayıcı kaynak Kur’an’dır.
2. PEYGAMBER İNSANLARI NEYLE UYARDI?
Kur’an, elçinin hangi araçla uyardığını da açıkça belirtir:
“Tehdidimden korkanları Kur’an ile uyar.” (Kaf 50:45)
“Bu Kur’an bana, onunla sizi ve ulaştığı herkesi uyarmam için vahyedildi.” (En’am 6:19)
“Ben Kur’an okumakla emrolundum.” (Neml 27:92)
“Bu Kur’an’ı sana farz kılan, elbette seni vaat edilen yere ulaştıracaktır.” (Kasas 28:85)
Bu ayetlerin tamamı, uyarı – hüküm – rehberlik – tebliğ zincirinin tek bir merkezden beslendiğini gösterir: Kur’an.
3. HÜKÜM KİME AİTTİR?
Kur’an’a göre dine dair hüküm yetkisi paylaşılamaz:
“Hüküm yalnızca Allah’ındır.” (Yusuf 12:40)
“O, hükmüne kimseyi ortak etmez.” (Kehf 18:26)
Bu hüküm, Allah’ın Kitap’ta koyduğu hükümdür. Dolayısıyla:
Peygamberin vahiy dışı beşerî kararları,
Günlük hayatına dair kişisel tercihler,
Tarihsel bağlamda verdiği insanî uygulamalar
dinî bağlayıcılık taşımaz.
4. PEYGAMBERİN ÖRNEKLİĞİ NEREDEDİR?
Peygamberin örnekliği, rivayet külliyatlarında değil, Kur’an’dadır.
Kur’an’ın sunduğu Nebi profili:
Tebliğ karşılığında ücret almayan,
Toplumun içinde yaşayan,
Kendisi için din sınıfı oluşturmayan,
“Ben sadece vahyedilene uyarım” diyen bir elçidir.
Buna karşılık bugün:
Din, maaşlı memuriyet hâline getirilmiş,
Ruhbanî bir din sınıfı üretilmiş,
Peygamber, Kur’an’ın dışına taşırılarak ulaşılamaz bir figüre dönüştürülmüştür.
5. SAMİRİ METAFORU VE DİNİN TAHRİFİ
Kur’an’da Samiri, Hz. Musa’nın getirdiği hakikatten bir avuç alarak dini bozmuştur.
Bugün yapılan da aynıdır:
Kur’an’dan bir bölüm alınmakta,
Yanına hadis, rivayet ve mezhep görüşleri eklenmekte,
Böylece vahiy, parçalı ve gölgeli hâle getirilmektedir.
Oysa:
“Allah, sözün en güzelini indirmiştir.” (Zümer 39:23)
“Ondan sonra hangi hadise inanacaklar?” (Mürselat 77:50)
Kur’an kendisini en güzel hadis olarak tanımlar.
6. PEYGAMBERİ PUTLAŞTIRMA TEHLİKESİ
Allah’ın vahyinin yanına başka otoriteler koymak, yalnızca Kur’an’a değil, peygambere de zulümdür.
“Allah ona Kitap, hikmet ve peygamberlik verdikten sonra, insanlara ‘Bana kul olun’ demesi mümkün değildir.” (Âl-i İmran 3:79)
Peygamber, kendisine değil, vahye çağırmıştır.
Bu yüzden Kur’an şöyle feryat eder:
“Rasul dedi ki: Rabbim! Benim kavmim bu Kur’an’ı terk edilmiş bıraktı.” (Furkan 25:30)
SONUÇ: VAHYİN YANINA KAYNAK KOYMAK İHANETTİR
Kur’an eldeyken:
Rivayetleri dinin temeline yerleştirmek,
Peygamberi Kur’an’ın önüne geçirmek,
Allah’ın hükmüne ortaklar üretmek
şirkin epistemik (bilgiye dayalı) bir biçimidir.
Peygambere itaat, Kur’an’a itaattir.
Kur’an’dan başka din kaynağı aramak:
Elçinin şahitliğini reddetmek,
Vahyi gölgelemek,
Dini tarihe teslim etmektir.
Kur’an varken, Kur’an dışı din olmaz.
Yorumlar
Yorum Gönder