"İblis, Allah’a değil, Adem’e secde etmeyi reddetti. Bu bir kibir miydi, yoksa ‘tevhid’ iddiasıyla yapılan bir yanlış mıydı?"
UYARI / HATIRLATMA
Bu metinlerde yer alan görüş, yorum ve çıkarımlar, beşerî çabanın bir ürünüdür.
Lütfen her ifadeyi Kur’an’ın bütünüyle değerlendirin; ayetlerin rehberliğinde tartın, ölçün ve doğrulayın. Hakikatin tek ölçüsü Allah’ın kitabıdır. Yanlış varsa bize, doğru varsa Allah’a aittir.
Diğer kategorize edilmiş yazılarımıza aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz
Yazımıza devam edelim.
---
🔎 1. Metinsel Gerçeklik: İblis’in Secdeyi Reddetmesi
Kur’an’da geçen temel ayetlerden bazıları şöyle:
Bakara 2:34:
> "Meleklere, 'Adem’e secde edin' dediğimizde secde ettiler; yalnızca iblis etmedi, kibirlendi ve inkâr edenlerden oldu."
A’râf 7:12:
> "[Allah] dedi: 'Sana emrettiğimde seni secde etmekten alıkoyan nedir?' [İblis] dedi: 'Ben ondan hayırlıyım. Beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın.'"
Sad 38:75:
> "[Allah] dedi: 'Ey iblis! İki elimle yarattığıma secde etmekten seni alıkoyan ne?'"
Bunlara göre iblis secde etmiyor ama bu secde Allah’a değil, Adem’e yönelik. Yani secdeye karşı değil; kime secde edeceği konusunda seçici.
---
🧠 2. İblis’in Mantığı: Tevhid Savunusu mu, Kibir mi?
İblis’in cümlesine dikkat:
> "Ben ondan hayırlıyım."
Bu sadece bir kibir ifadesi gibi görünse de altında şu fikir yatıyor olabilir:
“Ben daha üst bir cevherden yaratıldım.”
“Ateş daha latif, çamur daha kesif.”
“Ben Allah’a secde ederim, ama bu çamur varlığa değil.”
“Ben tevhide bağlıyım, bu ara yapıya secde edemem.”
Bu durumda iblis şunu demiş oluyor:
> “Allah’a doğrudan bağlılık dururken, yaratılmış bir varlığı araya koymak şirk değil mi?”
“Ben tevhit adına bu emre itaat etmiyorum.”
Bu yaklaşım, iblisi bir tür ‘put kırıcı’ gibi gösterir ama aslında:
Emre uymayarak Allah’ın iradesine karşı gelir.
Secdeyi kendi anlayışına göre yorumlar.
Yani tevhidi kendi aklıyla yeniden tanımlar.
---
⚖️ 3. Tevhid ve Emir İlişkisi: Allah’ın Emri mi, Aklın Yorumu mu?
Burada ince bir çizgi var:
Allah bir şeyi emrettiyse, o tevhid içindedir.
Sen Allah adına, Allah’ın emrini değerlendiriyorsan — şirk orada başlar.
İblis işte burada sapar:
Emri sorgular, kendi aklını vahyin üstüne koyar.
Bu da onu, şirk koşan değil ama “tevhid adına sapan” biri yapar.
---
💥 4. Bugünkü Yansıması: Modern İblislik?
Bugün de bu tutum tekrar ediliyor olabilir:
> “Allah’a taparım ama o kişiye biat etmem.”
“Benim vicdanım var, bu yasa bana aykırı.”
“Kur’an yetmez, akıl da rehberdir.”
“Bu ayet tarihsel, ben bugün başka türlü yorumlarım.”
Tüm bu cümlelerde “ben” önce gelir, vahiy sonra gelir.
Bu da iblisî sapmanın modern versiyonu olabilir.
---
🧩 5. Sonuç: İblis’in Suçu Şirk mi, Şirkten Kaçarken Tevhidi Kaybetmek mi?
İblis belki Allah’tan başkasına boyun eğmeyi reddettiğini düşünüyordu.
Ama gözden kaçırdığı şey şuydu:
> Tevhid, Allah’a boyun eğmektir; Allah’ın emrine değilse, neye eğildiğinin önemi yok.
Yani iblis:
“Allah’tan başkasına eğilmem” diyerek,
Allah’ın emrine karşı geldi.
Bu da tevhid adına yapılan kibirli bir şirk haline geldi.
---
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder