RUH Kurana göre nedir ? 📥

📥 RUH Kurana göre nedir ?

1. Kelime Kökeni ve Anlam Alanı

Ruh (رُوح) kelimesi Arapça kökenlidir. Kökeni "ر-و-ح" (r-w-ḥ) fiil köküdür.

Bu kök, temel olarak "esmek, hareket etmek, canlandırmak, ferahlık vermek" gibi anlamlara gelir.

Fiil olarak kullanıldığında "raḥa" dinlenmek, ferahlamak; "yarūḥu" esmek, gitmek anlamlarını taşır.

Rîh (رِيح) aynı kökten gelir ve "rüzgâr" demektir. Dolayısıyla "ruh", soyut ve canlandırıcı bir etkiyi anlatan bir kavramdır.

---

2. Kur’an’daki Kullanım Biçimleri

Kur’an’da “ruh” kelimesi çeşitli bağlamlarda kullanılır. Cebrail anlamı çoğunlukla geleneksel yorumlara dayanır; ancak kelimenin kendisi “vahiy”, “ilahi ilham”, “canlılık verici bilgi”, hatta doğrudan “hayat özü” gibi anlamlarla karşımıza çıkar:

a. Ruh ve Vahiy/İlahi Bilgi:

“Ruh’ul-Kudüs”: Kudüs (kutsal) ruh anlamında, temizleyici ve arındırıcı vahiy etkisiyle ilişkilidir.

“Ruh'ul-Kudüs onu senin Rabbinden hak olarak indirdi.” (Nahl 16:102)

“Ruh”un indirilmesi:

“Kullarından dilediğine emrimizle ruhu indiririz.” (Şûrâ 42:52)

Buradaki ruh, doğrudan vahiydir; insanın kalbine indirilen ilahi bilgidir.

b. Ruh ve Hayat/Cansızlıktan Diriliş:

“Adem’e ruhumdan üfledim...” (Hicr 15:29, Sâd 38:72)

Bu kullanımda “ruh”, Allah’tan gelen bilinç kıvılcımı, insanı hayvanî olandan ayıran idrak ve ahlaki kapasite olarak okunabilir.

“O, hanginizin daha güzel iş yapacağını denemek için ölümü ve hayatı yaratandır.” (Mülk 67:2)

Hayatın kaynağı olan “ruh”, canlılık ve sorumluluk anlamında düşünülmelidir.

c. Ruh’un Emr ile İlişkisi:

“Ruh, Rabbimin emrindendir.” (İsrâ 17:85)

Bu ayet ruhun mahiyetini sorgulayanlara bir cevap niteliğindedir: Ruh, insan aklının kuşatamayacağı, sadece "emr"le (ilahi irade ve düzenle) ilişkili bir varlıktır.

---

3. Kavramsal Özet

Ruh, Kur’an’da çok katmanlı bir kavramdır:

Vahiysel bilgi / ilahi kelam (bilinç taşıyan bilgi)

Canlılık / hayat veren nefes

Ahlaki sorumluluk kapasitesi

İlahi buyrukla bağlantılı sır (emr)

Kur’an’da hiçbir ayette doğrudan "Ruh = Cebrail" denilmez. Bu eşitleme, daha çok rivayet ve klasik tefsir geleneğiyle şekillenmiştir.

---