KANIT MANTIĞI BAĞLAMINDA İZİN VE ŞEFAAT
ALLAH’IN KUR’AN’DA KANIT MANTIĞI, İZİN PRENSİBİ VE “DİLEMESİ” KAVRAMININ ŞEFAAT VE ÇOCUK EDİNME İDDİASI BAĞLAMINDA ANALİZİ Kur’an, ilahi mesajını yalnızca bildirimlerle değil, mantıkî delil örgüleri ile kurar. Bu örgü, özellikle Allah’ın: “şefaat”in mutlak reddi ya da kabulü yerine yalnızca izne bağlaması “dilerse çocuk edinir” gibi koşullu ifadeler kurması fakat asla böyle bir dilemenin gerçekleştiğini bildirmemesi “Allah dilediğini yapar” denmesine rağmen, dilemenin fiili olarak hangi alanlarda kullanıldığını açıkça sınırlaması gibi konularda en rafine hâlini alır. Bu makale, Kur’an’ın kendi iç mantığını kullanarak, Allah’ın izni/dilemesi kavramının nasıl bir mantıksal yapıya sahip olduğunu; özellikle şefaat ve çocuk edinme iddialarına karşı Allah’ın kurduğu “koşullu ama asla doğrulanmamış” sistemi incelemektedir. I. KUR’AN’DA MANTIK VE DELİL İLKESİ Kur’an’a göre hakikat kanıtla (burhan, sultan, beyyine) sabit olur. 1) “Burhan getirin” ilkesi قُلْ هَات...