KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

✍️ Kur'an'ın Ekolojik Düzeni : İnsan Merkezciliğin Reddi 1. Giriş Kur'an-ı Kerim, insanı yeryüzünde "halife" (temsilci) unvanıyla onurlandırarak ona merkezi bir konum atfeder. Ancak bu teolojik merkeziyet, modern Batı felsefesi ve biliminin şekillendirdiği radikal insan merkezcilikten  temelden ayrılır. Bu çalışmanın temel tezi, Kur'an'ın evren tasavvurunun, rüzgârdan dağlara kadar her varlığa atfettiği aktif görev ve düzen ile, dünyayı insan merkezli değil, tüm varlıkları kapsayan ilahi bir düzene ( Sünnetullah ) bağlı, çok aktörlü bir sistem olarak tanımlaması ve böylece insanın yeryüzündeki yegâne yetkili varlık olduğu varsayımını kökten reddetmesidir. Kur'an'ın en devrimci ekolojik detayı, insana geniş sorumluluklar yüklemesinin yanı sıra, doğadaki diğer varlıklara da ontolojik anlamda failiyet ve görev atfetmesidir. İnsan, bu karmaşık düzenin sahibi değil, parçası ve koruyucusu olarak konumlandırılmıştır. 2. Görev ve Sorumluluk Atfedile...

Kur'an'da “Halife” Kavramı: Dilsel, Metinsel ve Tarihsel Eleştiri “Halife” ve “hilâfet” kavramları İslâm tarihinde hem derin anlam tartışmalarına hem de büyük siyasi çekişmelere sahne olmuştur. Kelimenin “Allah’ın yeryüzündeki temsilcisi” veya “O’nun gölgesi” olarak anlaşılması, öz anlamından uzaklaştırarak ideolojik ve siyasi bir araç hâline getirmiştir. Bu durum tarih boyunca suistimallere, hurafelere ve hatta kanlı çatışmalara yol açmıştır. Bu makale, “halife” kavramının Kur’an’daki kullanımını, kelimenin dilsel kökenini, bağlamsal anlamını ve tarihsel süreçte uğradığı anlam kaymalarını bütüncül bir şekilde ele almaktadır. 1. Kelime ve köken: خ ل ف (h-l-f) “Halife” sözcüğü, “arka” anlamına gelen خ ل ف kökünden türemiş olup “arkadan gelen, birinin yerine geçen” demektir. Aslı “hilâfetün” olan sözcükteki “t” harfi mübalağa içindir. Türkçe’deki “kalfa” kelimesi de bu kökten gelmektedir. “Hilâfet” ise “zaman itibariyle bir başkasının yerine geçmek” anlamını taşır. Bu kökten tür...

🌌 Zamanın Başında Unutulmuş Bir İnsan mıydın? هَلْ أَتَىٰ عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْـًٔا مَّذْكُورًا "İnsanın üzerinden, henüz anılmaya değer bir şey değilken geçen uzun bir zaman olmadı mı?" (76:1) 🔍 Dikkat et: Ayet insanın yaratılışını değil, bilinç sahnesine çıkışını sorguluyor. "Bir zamanlar adı bile yoktu " – Bu, hem biyolojik hem şuurî evrim ima eder. Kur’an, zamanın karanlığında "unutulmuş" bir insandan anlam taşıyan bir bilinç varlığına geçişi anlatır. 🧬 Karışık Nutfe: Bilinç Kodunun Genetikle Dansı إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ “Gerçek şu ki Biz insanı karışık bir nutfeden yarattık, onu denemekteyiz...” (76:2) ❗ “ emşâc ” = karışımlar demek. Sadece bedenî değil, ruhî-genetik bir karışımdır bu. Belki de: İyilik ve kötülük potansiyelinin; Hayvânî içgüdülerle melekî arzuların; Savaş ve şefkat kodlarının bir araya gelişi . 🧠 Şükr mü...