GÖKLER VE DELİLLER 🌠
🌠 GÖKLER VE DELİLLER: KUR’AN’IN EVRENSEL YÖNTEM DÜŞÜNCESİ “Ayet” kelimesi: sadece cümle değil, “gösterge”dir. Kur’an’da “ayet” (آية) kelimesi hem metin içindeki cümleleri hem de doğadaki olguları ifade eder: “Göklerde ve yerde nice ayetler vardır, insanların çoğu onlara dönüp bakmaz.” (Yûsuf 12:105) “Biz ayetlerimizi hem dış dünyada (âfâk) hem de kendi nefislerinde onlara göstereceğiz.” (Fussilet 41:53) Yani Kur’an, kendisini sadece söylenmiş bir kitap değil, gösterilen bir evren olarak tanımlar. Bu, ilahi bilginin iki düzeyde işlediğini gösterir: Kelamî vahiy (metin ayetleri) Kevnî vahiy (doğa ayetleri) Her iki alan da “delil üretimi”nin bir parçasıdır. “Gösterme” fiili — iman değil, gözlem çağrısıdır. Kur’an’ın temel eylemlerinden biri “göstermek”tir (nuriyahum, yuridullahu en yubeyyine...). “Böylece biz, İbrahim’e göklerin ve yerin mülkünü gösterdik ki yakin edenlerden olsun.” (En‘âm 6:75) Dikkat et: Allah, İbrahim’e söylemiyor, gösteriyor. ...