KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

📘 Kur’an’da Kavram Çiftlerinin Sistematik Analizi 1. Giriş: Kavram Çifti Nedir? Kur’an’da anlamlar çoğu zaman karşıtlar , zıtlar veya tamamlayıcı çiftler üzerinden inşa edilir. Bu çiftler, hem eğitici (didaktik) hem de ontolojik (varlıksal) bir işlev görür. Örnek: İman – Küfür , Nur – Zulmet , Hayat – Ölüm , İns – Cin , Yaş – Kuru Bu ikilikler sadece dilsel değil, Kur’an’daki evren tasavvurunun temelidir. Her şey bir ölçü (kadar), denge (mîzan) ve çift (zevceyn) üzerine kuruludur. 2. Kategorik Sınıflandırma Kavram çiftlerini şu 5 ana başlıkta sınıflandırabiliriz: 🧠 A. Bilincî ve Ahlâkî Kutup Çiftleri Bu çiftler insanın içsel yönlerine dair değer yükler: 🌌 B. Ontolojik (Varlığa Dair) Kavram Çiftleri Varlığın temel doğasına ilişkin çiftler: 🌍 C. Kozmik / Evrensel Kavram Çiftleri Yaratılış düzenine ait karşıtlıklar: 👥 D. Toplumsal ve Melekûtî Varlık Çiftleri İnsan toplumları ve görünmeyen varlıklar: ⚖️ E. Amelî ve Karar Anlamlı Çiftler İnsanın eylemlerini...

Gazze’de yaşanan zulüm, insanlık vicdanını derinden yaralarken; birçok kişi bu acının hesabını adeta Allah’a sorarcasına, “Neden izin veriyor? ” diye sorguluyor. Oysa Kur’an, zulmün doğrudan insan eliyle işlendiğini, Allah’ın adaleti ve rahmeti gereği zulmü asla onaylamadığını açıkça bildirir. Bu bağlamda Kur’an’da şu iki temel mesaj vurgulanır: Yeryüzünde zulmü işleyen insandır. Allah insanı yeryüzünde adaletle hükmetmekle sorumlu tutmuştur. Aşağıda bu çelişkiyi ortaya koyan, zulmün failiyle ilahi adaletin yeri arasındaki farkı açıklayan ayet temelli bir çalışma yapalım.

Bakara Suresi 155. Ayet : وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ ٱلْخَوْفِ وَٱلْجُوعِ وَنَقْصٍۢ مِّنَ ٱلْأَمْوَٰلِ وَٱلْأَنفُسِ وَٱلثَّمَرَٰتِ ۗ وَبَشِّرِ ٱلصَّـٰبِرِينَ Meali (Diyanet) : "Andolsun, sizi biraz korku, açlık, mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltme ile deneriz. Sabredenleri müjdele."

🙇‍♂️ Çene Üstü Secde: Gururun Yere Döküldüğü An Çenesi Üzerine Secdeye Kapanmak: Gururun, Sözün ve Benliğin Çöküşü Kur’an’da geçen “çenesi üzerine secdeye kapanmak” ifadesi (يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا), sadece bir beden hareketini anlatmaz; bu ifade, hakikat karşısında insanın zihinsel, duygusal ve ahlâkî olarak yıkıldığı bir hâli, bir “mahviyet anı”nı tasvir eder. Özellikle el-İsrâ 107-109 ayetlerinde bu ifade, kendilerine daha önce bilgi verilmiş kişilerin Kur’an’ı duyduklarında verdikleri tepkiyi anlatır: “Onlara Kur’an okunduğunda, çeneleri üzerine secdeye kapanırlar... ve bu onların huşûunu artırır.” 1. Çene: Gururun Yüzdeki İfadesi Arapça’da “ذَقَن” (zaqan) yani çene, sadece bir anatomi terimi değildir; yüzün yukarıda tutulduğu, insanın kendini “yüce” görme eğilimini yansıtan bölgedir. Çene yukarı kalktıkça, insan kibirli görünür; aşağı indikçe mahviyet başlar. Bu bağlamda “çenesi üzerine secdeye kapanmak”, mecazî olarak gururun yerle bir olması, insanın yüzünü –ve dolayı...