KURANDAN DERSLER ÇIKARMAK 🌐

💧 Suyun Başında Dua: Kur’an’da Boşa Akan Seslenişin Temsili (Ra’d 13:14) Giriş Kur’an, dua kavramını yalnızca bir dindarlık ritüeli olarak değil, ontolojik bir yöneliş ve kulluğun özü olarak sunar. Bu bağlamda Ra’d Suresi 13:14. ayet, Allah’tan başkasına yapılan duaların beyhudeliğini çarpıcı bir mecaz ile anlatır:  “Ellerini suya doğru uzatan kimse gibi… ama su onun ağzına ulaşmaz.” Bu yazıda, bu ayetteki benzetmenin anlam katmanları çözümlenecek; dua, yöneliş, şirk ve hakikatin metaforik dili üzerinden analiz edilecektir. --- 1. Dua: Bir Bağlantı Arayışı Kur’an’da “dua”, sadece sözlü bir istek değil; kişinin Rabbine yönelmesi, çağrıda bulunması ve varoluşsal bağ kurmasıdır. “Lehü da‘vetü’l-hakk” (13:14): “Hak olan dua yalnızca O’nadır.” Bu ifade, duanın yönünü belirler: sadece Allah’a yönelen dua, cevaba layıktır. Çünkü yalnız O, duayı işitir, görür ve karşılıksız bırakmaz (Bak: Mülk 67:14). --- 2. Ellerini Suya Uzatmak: Dua ile Şirk Arasındaki Uçurum Ayetin ikinci kısmı çok etk...

Creation, Prostration, and Prophethood in the Qur’an: A Critical Analysis of Jinn, Angels, Humans, and Iblis 🔷 Introduction: Narrative or Reality? The Qur’an’s creation accounts are not mere reports of events; they are multi-layered examples of metaphorical language addressing humanity’s search for meaning. Concepts such as jinn, angels, humans ( bashar , insan ), and Iblis do not only represent classes of beings but also symbolize the forces, tendencies, and inner conflicts within the human psyche. In this context, the Qur’anic scenes are not simply informative but serve as moral awakenings and directional narratives. Some interpreters read these accounts as differences of physical species and genealogical lineages, proposing that bashar (man) refers to a separate species distinct from insan (human) and that prophethood is exclusive to this bashar lineage. However, the holistic reasoning of the Qur’an does not support such a division. Moreover, the dialogues in the creation an...